Gisteren konden we na anderhalf jaar eindelijk de trofeeën van onze jachttrip naar Zuid-Afrika gaan ophalen bij Hans. Een prachtig aandenken aan een onvergetelijke reis. Ze kregen, net als alle andere trofeeën, ook een ereplaats in huis.
Als je een dier dat je geschoten hebt laat opzetten, dan krijg je als jager al snel het etiket van 'trofeejager' aangemeten. Op zich is daar niets verkeerd mee en in een niet eens ver verleden, had deze term ook absoluut geen negatieve bijklank. Tegenwoordig is het bijna een scheldwoord geworden. Met dank aan 'dierenrechtenorganisaties' die eigenlijk alle vormen van recreatieve jacht willen laten verbieden. Hen overtuigen van het positieve van 'trofeejacht' zal door hun kortzichtigheid niet lukken, maar als jij weet waarover het gaat, dan denk ik dat we jou wel kunnen laten inzien wat er goed is aan trofeejacht.
Voor zowat alle jagers is het bijhouden van een jachttrofee net hetzelfde als voor een toerist die een foto van zijn reis op de schouwmantel zet. Een jachttrofee kan naast een opgezet dier ook een krulveer van een wilde eend, de tanden van een everzwijn of de baard van een houtsnip zijn. Waarom zouden we het vel en de hoorns moeten weggooien als die ook nog iets kunnen bijdragen aan de lokale economie en voor ons voor een blijvend aandenken zorgen? Wij lieten onze trofeeën door een Afrikaanse taxidermist opzetten die op zijn beurt voor heel wat werk zorgt bij de plaatselijke bevolking. Het vlees van de dieren die gestrekt werden, werd 100% voor consumptie gebruikt. Niets ging verloren. Wat kan iemand daar nu in godsnaam op tegen hebben?
Het uitgebreide reisverslag kunnen jullie via deze link lezen en het album met de prachtige foto's van de hand van Frederik Vanhaste, kan je onderaan het reisverslag vinden. Jens schreef ook een mooi stukje over trofeejacht dat ik jullie niet wil onthouden.
Ofwel zijn bijna alle jagers trofeejagers, of bijna niemand van ons is het..."Trofeejacht" is een beladen term waartegen heel gemakkelijk campagne kan worden gevoerd als je snel populair wilt worden. Een groot probleem is echter dat de term moeilijk te definiëren is. Volgens "The Humane World for Animals" (voorheen Humane Society) hanteren zij de volgende definitie: "Trofeejacht houdt in dat wilde dieren worden gedood puur met als doel delen van het dier tentoon te stellen – vaak de kop of de huid."
Volgens deze definitie is het geen trofeejacht als de motivatie om het wilde dier te doden ook een andere reden omvat dan het verkrijgen van een trofee. Met andere woorden, als de jager geen trofee meeneemt, als het vlees wordt gebruikt, als het doden deel uitmaakt van een natuurbeheerplan of als het gaat om ongedierte- of probleemdierbeheer, dan kan het geen trofeejacht zijn, omdat het niet "puur met als doel het tentoonstellen van delen van het dier" gebeurt.
Vleesjagers die de hoorns van een bok als aandenken bewaren, zijn geen trofeejagers. Iedereen die iets schiet als onderdeel van wildbeheer is geen trofeejager, en iedereen die geen fysieke trofee meeneemt ter herinnering aan de ervaring is geen trofeejager. Onder deze definitie zal het moeilijk zijn om trofeejagers te vinden. Ik ken er in ieder geval geen.
Als je "trofeejacht" definieert als elke jacht waarbij de jager een deel van het dier bewaart als aandenken, dan zijn bijna alle jagers trofeejagers. Een verbod op "trofeejacht" zou dan gewoon een verbod zijn op het bewaren van enig oneetbaar deel van het geschoten wild.
"Trofeejacht" is een domme term, en het is nog dommer om te doen alsof je iets wettelijk kunt verbieden wat je niet eens goed kunt definiëren. Ik vermoed dat de organisaties die campagne voeren tegen "trofeejacht" in feite alle vormen van recreatieve jacht willen verbieden. Maar de term "trofeejacht" gebruiken is een veel effectievere manier om het publiek woedend te maken dan simpelweg tegen "jacht" te zijn.
Op de foto een Masai-jager met zijn leeuwentrofee als hoed. Ik daag iedereen uit om met een redelijke definitie van "trofeejacht" te komen die mij wel omvat, maar hem niet...
Jens Ulrik Høgh
Hunter's Voice
Comments