Nikolaj Bichel is een niet-jager, een wetenschappelijk onderzoeker en auteur die zich publiekelijk heeft uitgesproken over de voordelen van recreatieve jacht voor natuurbehoud in de moderne tijd. Dit is goed voor de jacht. Hij (en andere wetenschappers zoals hij) vertegenwoordigen bovenal de stem van de rede. Hieronder zijn recente gedachte over de publieke perceptie van jacht. Een aantal jaren geleden schreef ik hier al iets over. Iets om over na te denken...
Mijn excuses voor het lange betoog dat hier komt. Ik weet dat zo goed als niemand van jullie me kent of een reden heeft om iets te geven om mijn mening, maar ik wil dit punt toch maken. Wat sommigen hier, met alle respect, missen wanneer ze hun verhalen vertellen over ethisch jagen, waarom ze doden, eerlijke jacht, hun aandacht voor dierenwelzijn en hoe het niet om 'plezier' gaat, terwijl ze bijvoorbeeld Meditations on Hunting citeren, is dat jullie niet worden beoordeeld op basis van de meest ethische onder jagers. Jullie worden beoordeeld op basis van de slechtsten onder jagers.
De grootste fout die de jachtgemeenschap als geheel maakt, naar mijn mening, is de hardnekkige overtuiging dat jachtethiek iets persoonlijks is en dat jagers andere jagers niet mogen bekritiseren. Dit omdat jullie denken dat jullie verenigd moeten blijven tegen 'de tegenstanders' en omdat jullie deels bang zijn voor: 'Als ik iemand bekritiseer, ben ik dan de volgende die bekritiseerd wordt?
Jullie worden niet beoordeeld op jullie trofeefoto’s die een nederige houding en respect voor het dier tonen. Jullie worden beoordeeld op de mannen die een Amerikaanse vlag over een neergeschoten neushoorn draperen en er grijnzend op gaan zitten.
Jullie worden beoordeeld op de man die een dode aap in zijn auto zet en hem een zonnebril en een hoed opzet. Jullie worden beoordeeld op de vrouw die het hart uit de giraf snijdt die ze net heeft gedood, zichzelf besmeurt met bloed en het hart triomfantelijk boven haar hoofd houdt. Jullie worden niet beoordeeld op jullie meest bekwame of gemiddelde boogjager. Jullie worden beoordeeld op de video van een nog levend hert met een pijl door de nek. Jullie worden niet beoordeeld op de meest faire jagers die dagenlang door de bergen trekken. Jullie worden beoordeeld op de idioot die een tamme tijger schiet, vastgeketend aan een boom.
Jullie worden niet beoordeeld op degenen onder jullie die de aanwezigheid van toppredatoren in de natuur waarderen en ze zien als mede-jagers. Jullie worden beoordeeld op de man die met zijn sneeuwscooter een wolf omver reed en het dier half verlamd een bar binnen sleepte voordat hij het doodde. Het maakt ook niet uit dat deze voorbeelden zeldzaam zijn, want het zijn juist deze gevallen die viraal gaan op sociale media. Dit zijn de beelden die iedereen die tegen jacht is, of die twijfelt, te zien krijgt—vooral omdat de meesten geen zin hebben om grondig onderzoek te doen, en dat meestal ook niet doen.
De reden dat deze afschuwelijke voorbeelden de algemene perceptie van de jacht bepalen, is vooral omdat jagers zich er niet genoeg van distantiëren. Jachtorganisaties zouden dergelijke idioten publiekelijk uit hun gelederen moeten zetten. Jachtinfluencers zouden jagers en andere jachtinfluencers die zich walgelijk gedragen moeten aanspreken. Jagers zouden privé het gesprek aan moeten gaan met collega-jagers die zich onethisch gedragen en hen duidelijk moeten maken hoe ze het voor de hele gemeenschap verpesten. De slechtste jagers zouden moeten beseffen dat als ze doorgaan met dit gedrag, ze uiteindelijk geen gemeenschap meer hebben om bij te horen.
Als jullie koste wat het kost een verenigd front willen vormen, zelfs als dat betekent dat jullie rotte appels binnenhouden, dan gaan jullie verliezen—want die rotte appels bederven de hele mand. Mensen buiten de jachtgemeenschap moeten zien dat jacht niet wordt vertegenwoordigd door de slechtste voorbeelden ervan. En de slechtste jagers moeten dringend hun gedrag aanpassen, tenzij ze volledig buitengesloten willen worden.
Ik begrijp dat er angst is om leden te verliezen, omdat het aantal jagers in veel gebieden afneemt. Maar als je je aantallen laat opkrikken door rotte appels, tellen ze niet als plussen, maar als minnen. Jacht heeft meer aan publieke zelfreflectie dan aan een façade van eenheid. Het heeft betere jagers nodig, niet simpelweg méér jagers. Het doorbreken van deze cultuur van stilzwijgen zal een enorme schok teweegbrengen en het zal oncomfortabel zijn, maar ik denk dat het alternatief is dat de jacht een langzame dood sterft.
Nikolaj Bichel
Comments