​​

Wie mij kent, zal bevestigen dat ik naast een heel gepassioneerd en weidelijk jager ook iemand ben met het grootste respect voor de natuur. Ik ben geen bioloog of ornitholoog en heb geen boekenwijsheid maar ondertussen wel 20 jaar ervarings- en boerenwijsheid.

Jagen is mijn leven, het revier mijn kerk.

​

Hoe zie ik jacht...

​

Vroeger was ik anti-jacht en vond een 4x4 waar een sticker op hing met ‘Jacht is natuurbeheer’ flauwekul. Tot ik er bij toeval zelf in rolde. Ondertussen zijn we 20 jaar verder en heb ik een eigen kleinwild- en grofwildjacht. Wij zaaien jaarlijks verschillende hectares faunamengsel in om insecten aan te trekken en dekking en voedsel te bieden aan het wild in de wintermaanden. Wij hebben ook verschillende poelen gegraven, zorgden voor de aanplant van zo'n 4000 bomen, hebben meerdere houtkanten aangelegd en we leggen ook zandpaadjes aan waarin vogels een stofbad kunnen nemen. Door alle inspanningen merken we ook duidelijk dat populaties stijgen. Prachtig om zien dat je mits inspanningen, werkelijk zaken kan veranderen.

 

Ik zie ook geen wezenlijk verschil in wat bijvoorbeeld Natuurpunt doet en wat wij doen. Zij beheren de flora, wij beheren de fauna. Allebei proberen we een mooi evenwicht te creëren in de natuur. Omdat wij onze omgeving volledig naar onze hand gezet hebben, is het ook onze verdomde plicht om flora en fauna te beheren. De natuur kan zichzelf niet regelen in onze westerse wereld omdat wij dat als mens niet toestaan. Het kan uiteraard ook niet de bedoeling zijn om alle mensen samen in steden te proppen en de landbouw volledig op te geven zodat de natuur het kan overnemen. Daarvoor zijn we (helaas) al te ver geëvolueerd. Een van de natuurwetten zegt ook dat indien je als soort wil overleven, je je boven een andere soort moet zetten. Als jager zetten we onszelf niet boven andere soorten maar proberen we een goed evenwicht te vinden.

​

Jagen gaat ook niet over doden, het gaat vooral over jacht. Het doden van een dier is een miniem onderdeeltje van het hele jachtgebeuren maar het is desalniettemin wel heel bepalend. Af en toe een dier schieten om het op te eten hoort nu eenmaal bij onze passie. Het schieten zelf is een miniem onderdeeltje van het hele jachtgebeuren maar het is desalniettemin wel heel bepalend. Zonder het schieten spreken we niet meer over jacht. Alle kleine onderdeeltjes van de jacht zijn belangrijk. Dat begint met het ’s avonds klaarleggen van alle benodigdheden. ’s Morgens samenkomen met gelijkgestemde vrienden en een praatje slaan bij de koffie. Het samen naar het jachtgebied stappen of rijden terwijl slierten mist de velden vullen terwijl de zon erdoor probeert te prikken. De nervositeit van de honden wanneer zij in het veld vrij rond kunnen lopen. De aanvang van de jacht. Het schieten van een dier. Het afsluitende jachthoorngeschal. Het thuiskomen en het klaarmaken van het heerlijke stuk wild dat je geschoten hebt en het samen met je gezin opeten.

Dat allemaal samen is voor mij jacht. Dat is de passie, de spanning en de intensiteit van het leven zelf voelen…Dat kan je met niets vergelijken. Met niets.

​

Wat de toekomst zal brengen...

 

Mensen blijven informeren over jacht en de positieve jachtethiek bijbrengen aan jonge jagers zal een stokpaardje blijven. Daarnaast is de ultieme droom om een educatief centrum/programma uit te bouwen waar kinderen en jongvolwassenen informatie kunnen vinden over jacht. Een centrum zoals je in Frankrijk NaturAgora hebt waar alle gebruikers van het buitengebied samen een centrum hebben waar scholen terecht kunnen om er bij te leren. Nu is er teveel éénzijdige berichtgeving in de media en wij hebben als weidelijk jager een grote verantwoordelijkheid om mensen ook onze kant van ‘het verhaal’ te tonen.

In 2020 jaar zijn mijn goeie jachtvriend Lysander en ikzelf, gestart met een nieuw, positief verhaal. De oprichting van de vzw Jagersliga was een immens werk. Ondertussen timmeren we met een heel team van vrijwiliggers keihard aan de moeilijke weg. Ondertussen hebben wij ook regionale teamwerking en steeg het ledenaantal boven de 2.000! Een gigantisch succesverhaal dus. Omdat het altijd over de vereniging en zijn leden moet gaan en niet om ego's en postjes, kozen Lysander en ik na 5 jaar voor de achtergrond. 

​

Vragen of opmerkingen? Mail of bel me gerust!

Waidmannsgroet, Kristof

​